NCPSL

લેના રોઝ દુબઈમાં રહે છે લેના રોઝની નેટ વર્થ લગબગ 3 મિલિયન ડોલર એટલે કે 30 લાખ યુએસ ડોલર એટલે કે લગભગ 200 કરોડ છે. તો ચાલો જાણીએ દુબઈની આ યુ-ટ્યુબ કરોડપતિ વ્લોગર વિષે. તેણીનો જન્મ દુબઈમાં થયો હતો. અને તેણીએ પોતાનો અભ્યાસ લંડનમાં પૂર્ણ કર્યો હતો અને પાછી દુબઈ આવી વસી છે. જો તમે ઇન્સ્ટાગ્રામ એકાઉન્ટ ધરાવતા હશો અને જો વિશ્વની મોટી મોટી સેલિબ્રિટીની લાઇફસ્ટાઇલ અને અપડેટ્સ ફોલો કરવાનું પસંદ કરતા હશો તો તમારા માટે લેના રોઝ કંઈ અજાણ્યું નામ ન હોવું જોઈએ. તેણીનું સાચું નામ છે પેરિસ્મા બેરેઘડેરી છે અને તેણી ખ્યાતનામ યુટ્યુબ વ્લોગર મો વ્લોગની બહેન છે જેનું મૂળ નામ છે મોહમદ બેરેગડેરી છે. તેઓ દુબઈમાં પોતાની માતા, નાદેરાહ સામિમિ ઉર્ફે નાદિયા સાથે રહે છે. તેમની માતાને લોકો મમ્મી મો તરીકે પણ ઓળખે છે. લેના રોઝ અને મો વ્લોગ પોતાનો અભ્યાસ કરવા લંડન સ્થાયી થયા હતા ત્યાર બાદ પોતાનો અભ્યાસ પુરો કરી તેઓ ફરી પાછા દુબઈ આવી ગયા હતા. કોઈ અજાણ્યા કારણસર તેઓ પોતાના પિતા ઇસ્માઇલ બેરેઘડેરી સાથે નહોતા રહેતા. તેણે જો કે ક્યારેય પોતાના એકપણ વિડિયોમાં પણ પિતાનો ઉલ્લેખ નથી કર્યો કે ક્યારેય તેના વિડિયોમાં તેના પિતા જોવા મળ્યા છે. દુબઈના આ બહેન-ભાઈ એ YouTube થી કમાવ્યા ૨૦૦ કરોડ આજે અમે તમને લેના રોઝ વિષેની કેટલીક હકીકતો જણાવવા જઈ રહ્યા છીએ. લેના રોઝ એક પ્રખ્યાત સોશિયલ સ્ટાર છે તેણી એક આર્ટિસ્ટ, વ્લોગર, અને બિઝનેસવુમન છે. આ ઉપરાંત તેણી એક ખ્યાતનામ યુટ્યુબર મો વ્લોગની બહેન પણ છે. લેના પ્રખ્યાત અને ધનાડ્ય યુટ્યુબરોમાંની એક છે. લેના રોઝને ખ્યાતી પોતાના મેકઅપ ટ્યુટોરિયલ્સ વિડોયોઝથી મળી છે. તેણી અવારનવાર પોતાના આ વિડિયોઝ યુટ્યુબ અને ઇન્સ્ટાગ્રામ પર પોસ્ટ કરતી રહે છે. પણ તેણી પાસે માત્ર આ જ એક ટેલેન્ટ નથી. તેણી મેકઅપ આર્ટીસ્ટ ઉપરાંત એક પ્રોફેશનલ ઓઇલ પેન્ટ આર્ટીસ્ટ પણ છે. તમે બધા જાણતા હશો કે લેના એ ઇન્ટરનેટની પ્રખ્યાત સેલિબ્રિટી મો વ્લોગની બહેન છે. તે બન્ને પોતાનો અભ્યાસ પુરો કરવા પોતાની માતા સાથે લંડન શીફ્ટ થયા હતા. પોતાનો અભ્યાસ પુર્ણ કર્યા બાદ બન્ને ભાઈ બહેન પાછા 2015માં દુબઈ આવી ગયા હતા. લેના એક પ્રખ્યાત ઇન્સ્ટાગ્રામર પણ છે તેણી તેના પર 700000 ફોલોઅર્સ ધરાવે છે અને સાથે સાથે તેણી યુટ્યુબ પર પણ તેટલી જ પ્રખ્યાત છે અને ત્યાં પણ પોતાની યુટ્યુબ ચેલન પર તેણી 583644 સબ્સ્ક્રાઇબર ધરાવે છે. લેના રોઝનો ભાઈ મો વ્લોગ મો વ્લોગ એ હાલ યુ ટ્યુબનો સૌથી વધારે ઝડપથી પ્રખ્યાત થઈ રહેલો દુબઈનો યુ ટ્યુબ સ્ટાર છે. તેની પેતાની યુ ટ્યુબ ચેનલ પર તે લગભગ 40 લાખ સબસ્ક્રાઇબર ધરાવે છે. તેણે હજુ 2013ના સપ્ટેમ્બરમાં જ પોતાનો પ્રથમ વિડિયો અપલોડ કર્યો હતો અને આટલા ટુંકાગાળામાં તેણે ખુબ સફળતા મેળવી છે. જો કે ઘણા ફેન્સ તેની સાથે જોક કરે છે કે તેની હોટ સિસ્ટરના કારણે તેના ફેન્સ તેની ચેનલના સબસ્ક્રાઇબર બન્યા છે. મો વ્લોગ પાસે 2016 મસ્ટાંગ GT કેલિફોર્નિયા સ્પેશિયલ મોડેલ છે. આ અદ્ભુત કાર 19-ઇંચના એલ્યુમિનિયમ વ્હિલ્સ ધરાવે છે, 5.0 લિટર V8 એન્જિન ધરાવે છે જે 435 હોર્સપાવર ધરાવે છે. મો રીસ્ટ વોચનો ખુબ શોખીન છે અને તેની પાસે કાંડા ઘડિયાળનું અદ્ભુત કલેક્શન છે. તે પોતાના બ્લોગ પર અવારનવાર પેતાની વોચ ખરીદતો વિડિયો અપલોડ કરે છે. અને લેટેસ્ટમાં લેટેસ્ટ વોચ વિષે પણ પોતાના વ્લોગ પર માહિતી આપતો વિડિયો અપલોડ કરતો રહે છે.તેના વોચના કલેક્શનમાં કાસિયો, લેવિસ વોચ, એમ્પોરીયો અરમાની વોચ, ગોલ્ડ કલરની ગેસ વોચ છે. તેના ફેન ઘણીવાર તેને ભેટો મોકલતા હોય છે પોતાના એક એપિસોડ દરમિયાન કોઈક ફેને તેની માતાને 10,000 ડોલરના બે વર્સાચે સનગ્લાસીસ ભેટ તરીકે મોકલ્યા હતા અને લેનાને પણ એક ઇમેઇલ થ્રુ એક વર્શાચે વોચ ભેટ તરીકે મળી હતી.બીજા કેટલાક પ્રસંગોમાં તેઓ પર્ફ્યુમ, આફ્ટરશેવ, ફોન કેસીસ, જ્વેલર્સ અને બીજી ઘણી બધી વસ્તુઓ જીત્યા હતા. આમ કહેવા જઈએ તો તેમને ભેટ તેમજ ઇનામ દ્વારા જેટલી વસ્તુઓ મળી હતી તેની કિંમત લગાવવી અઘરી છે. તેમ છતાં કહી શકાય કે તે હજારો પાઉન્ડની હશે. લેનાને મળેલી મોટી સફળતા બાદ લેનાએ એક લેમ્બોર્ગીની ખરીદી હતી, જે મૂળે વ્હાઇટ કલરની હતી પણ પછી તેને પર્પલ કલરથી રંગવામાં આવી હતી. તેની આ લેમ્બોર્ગીની હુરાકેનની ટોપ સ્પીડ 201 માઇલ પર અવર છે અને તે 0થી 60 માઇલ પર અવર માત્ર 3.4 સેકન્ડ્સમાં જ પહોંચી જાય છે. 2014માં ટોપ ગીયર મેગેઝીન દ્વારા આ કારને સુપર કાર તરીકે જાહેર કરવામાં આવી હતી. જો તમારી પણ આ કાર લેવાની ઇચ્છા હોય તો તમારે 241,000 થી 32000 ડોલર વચ્ચે ખર્ચવાની તૈયારી રાખવી પડશે. તેના ભાઈની વાત કરવા જઈએ તો તેનો ભાઈ વ્હાઇટ રેન્જ રોવર ધરાવે છે. તેની આ ગાડીમાં પણ ગજબના ફીચર્સ હતા જેમ કે ડ્રાઇવર્સ સીટમાં LED ડ્રાઇવર્સ, લેધર સીટ અને 5 લીટર V8 પેટ્રોલ એન્જીન. આ ઉપરાંત કારનું બીજુ એક ફીચર પણ રસપ્રદ હતું. તેમાં ડ્યઅલ વ્યુ સ્ક્રીન હતો જે દ્વારા ડ્રાઇવર પેસેન્જરને બહારના દ્રશ્ય કરતાં તદ્દ્ન અલગ દ્રશ્ય બતાવી શકે છે. આ કાર માત્ર 4.7 સેકેન્ડ્સમાં 0-60 માઇલ પર પહોંચી શકે છે.લેના રોઝની નેટ વર્થની વાત કરવા જઈએ તો તે 3 મિલિયન એટલે કે 30 લાખ એટલે કે 3 કરોડ ડોલર એટલે કે લગભગ 200 કરોડ છે. તેણીને સુપરકાર્સ ખુબ ગમે છે પણ તેણીને પ્રાણીઓ પણ તેટલા જ પ્રિય છે. તેણી માત્ર મેકઅપ અને પોતાની લાઇફસ્ટાઇલના વિડિયોઝ અપલોડ નથી કરતી પણ તેણી એક ફિટનેસ કોન્શિયસ પણ છે. તેણીને નેઇલ આર્ટ ખુબ ગમે છે અને તેણી અવારનવાર પોતાના હાથમાં મહેંદી પણ લગાવે છે.મો વ્લોગનો જન્મ યુનાઇટેડ આરબ અમિરાતમાં થયો હતો. અને તે ધર્મે મુસ્લિમ છે. મો વ્લોગ જો કે 2011માં યુ ટ્યુબ વ્લોગર બન્યો હતો અને તે તે સમયે ગેમિંગ વિડિયો બનાવતો હતો જો કે તેને તેમાં જોઈતી સફળતા નહોતી મળી. પણ કહેવાય છે ને કે ‘કોશીશ કરને વાલો કી હાર નહીં હોતી’ તેમ તેણે પર હાર ન માની અને છેવટે સફળ થઈને જ રહ્યો. જો તમે મો વ્લોગની વિડિયોઝ ઇન્સ્ટાગ્રામ કે યુટ્યુબ પર નહીં જોતા હોવ તો તમારે તેને એકવાર જોવી જોઈએ. તે ઘણીવાર જુદા જુદા દેશો દ્વારા ખુબ જ ઓછા પ્રમાણમાં નાણા મેળવે છે. તે મોટે ભાગે તેના સબસ્ક્રાઇબર દ્વારા મોકલવામાં આવતા હોય છે ખાસ કરીને તે વિશ્વના દરેક દેશની કરન્સીનું એક કલેક્શન બનાવવા માગે છે તેમાં તેના સબસ્ક્રાઇબર તેને મદદ કરી રહ્યા છે. તેને જર્મની, કઝાકસ્તાન, ઇન્ડિયા, જાપાન, કોરિયા, યુનાઇટેડ સ્ટેટ્સ, યુકે અને અન્ય ઘણાબધા દેશોના નાણા મળ્યા છે. તે વિશ્વની નાનામાં નાની કરન્સીથી માંડીને મોટામાં મોટી કરન્સીનું કલેક્શન બનાવવા માગે છે.

નવાઈ લાગીને આ શિર્ષક વાંચીને? કોઈને થાશે, આ લેખમાં એવું શું હશે કે શિર્ષક ખોટું લખ્યું? લેખિકા માતાપિતા વિરુદ્ધ તો નથી ને? તો કોઈને થાશે, નક્કી કોઈ અર્થનું અનર્થ છે. તમારા આ પ્રકારનાં તમામ પ્રશ્નોનાં જવાબ આ જ લેખમાં છે. ધ્યાનથી વાંચજો. વર્ષોથી ગુજરાતી માધ્યમની શાળાઓનાં પાઠ્યપુસ્તકોમાં એક અત્યંત જાણીતી રચના “ભૂલો ભલે બીજું બધું, મા – બાપને ભૂલશો નહીં” ને સ્થાન આપવામાં આવ્યું છે. નોટબુકનાં પાછલા પેજ પર પણ સંત પુનિતની આ રચના છાપવામાં આવતી. શાળાઓના પ્રાર્થના સમયમાં પણ તેને ગાવામાં આવતું. કદાચ એને એક સંસ્કારરોપણ રચના તરીકે ઓળખાવવામાં આવે તો નવાઈ નહીં લાગે. એક આદર્શ પુત્ર તરીકે “શ્રવણ” નું ઉદાહરણ સૌથી શ્રેષ્ઠ છે. આંધળા માતા-પિતાની સેવામાં જીવન વ્યતિત કરતા પુત્રને સૌએ બિરદાવ્યો અને એના દાખલા આજદિન સુધી માતા-પિતા પોતાનાં બાળકોને આપે છે. દરેક માતા-પિતા ઇચ્છે કે તેમનો પુત્ર શ્રવણ જેવો હોય અને તે અપેક્ષામાં ક્યાંય અતિશયોક્તિ નથી. સંસ્કાર પ્રમાણે દરેક સંતાન પાસેથી આ આશા રાખવામાં આવે છે. આપણા ભારત દેશનાં કલ્ચર પ્રમાણે પુત્ર હોય કે પુત્રી, માતા-પિતાની સેવા કરવી એ સર્વ પ્રથમ ધર્મ છે જ. પણ જેમ જેમ સમય બદલાય છે તેમ તેમ સંજોગમાં પણ નોંધપાત્ર ફેરફાર જોવા મળે છે. પહેલાંના સમયમાં પિતાની જવાબદારી ફક્ત ઘરમાં રૂપિયા કમાવીને લાવવાની અને ભરણપોષણ કરવાની હતી. માતા એ રૂપિયાનો ઉપયોગ પોતાની ઇચ્છા મુજબ ન કરી શકતી. એકાદ ટંક જમવાનું ટાળતાં, દુર દુર સુધી પગે ચાલીને જતાં,બે જોડી કપડામાં પોતાનું પોણું જીવન પસાર કરતાં પિતા અને પોતાને માટે એક નવી સાડી લેવાનાં રૂપિયા ન હોય પણ ઘરમાં આવેલ મહેમાનને એકેય ટંક ભૂખ્યા ન રાખતી તેવી માતાઓનાં ખરેખર ચરણ સ્પર્શ કરાવની ઇચ્છા થાય. અને કદાચ એટલે જ સંત પુનિતએ લખ્યું કે “કાઢી મુખેથી કોળિયા, મ્હોંમાં દઈ મોટા કર્યાં”. પરંતુ જેમ જેમ ભણતર વધતું જાય છે એમ એમ ગણતર દુર થતું જાય છે. રૂપિયા કમાવવાની ઘેલછા પાછળ આજના યુવાનો પોતાનું ભવિષ્ય એક એવા પરીણામ તરફ લઈ જઈ રહ્યાં છે જેનો પરચો એ પરીણામ આવતા સુધીમાં ઘણું બધું પાછળ છોડી દેશે. જો તમે રોજેરોજ ન્યૂઝ પેપર વાંચતા હશો તો તમે જાણતા જ હશો કે આજના યુગના બાળકો એક અલગ પ્રકારની ગ્રંથિમાં જીવે છે. એમને પોતાની કેરિયર બનાવવામાં એવા વ્યસ્ત કરી દેવામાં આવે છે જ્યાં લાગણીઓને કોઈ સ્થાન નથી હોતું. નાણાંકીય રમતગમત શીખવવામાં એટલાં ઓતપ્રોત કરી દેવામાં આવે છે કે બાળકો માતા-પિતાની સહજ ભાવનાઓને ઓળખી નથી શકતા. બીજી તરફ, આધુનિક યુગમાં સ્ત્રી અને પુરુષ, બંને પોતપોતાના કામમાં એટલા વ્યસ્ત રહે છે સંતાનની સામાન્યમાં સામાન્ય બાબતને પ્રાધાન્ય આપી શકતા નથી. આજકાલ તો સ્કૂલમાં થતી પેરેંટ્સ ટીચર મીટિંગ્સમાં પણ માતા અથવા પિતાની ગેરહાજરી આંખે ઊડીને વળગે છે. દર મહિને એક કલાક પોતાનાં બાળકને ન આપી શકતા માતા-પિતા, દિકરો હોય કે દીકરી, “શ્રવણ” જેવાં સંતાનથી છેટા છે. ભણતર કે પછી સામાજિક જવાબદારીઓનો ભાર ન ઉઠાવી શકતાં નબળાં માનસ પર ઘણી વખત એવી અસર થાય છે કે નાની ઉંમરમાં આત્મહત્યાનાં બનાવો પણ બનતા હોય છે. માતા-પિતાથી અલગ રહી પોતાનો સંસાર ચલાવતા ગઈ કાલનાં “યુવાની” નો જ્યારે “ઘડપણ” સાથે સામનો થાય છે ત્યારે તેઓ પોતાનાં સંતાનો પાસે મોટી મોટી અપેક્ષા રાખે છે. ત્યારે સંત પુનિત એ લખેલી આ લીટી યાદ આવે, “સંતાનથી સેવા ચાહો, સંતાન છો સેવા કરો. જેવું કરો, તેવું ભરો, એ ભાવના ભૂલશો નહીં”. સંતાન પોતાનાથી અલગ થઈ જાય ત્યારે દુખી થતાં માતા-પિતા, પોતે તરછોડેલા માતા-પિતાની પીડા ભૂલી જાય છે. સંસ્કારનું સિંચન માત્ર અને માત્ર માતા-પિતાથી જ છે. એ જ દરેક સંતાનને તેના ધ્યેય તરફ આગળ ધપાવે છે. જે સંતાનોના મૂળિયાં મજબૂત છે એ સંતાનોને ક્યારેય સમાજનાં વિવાદિત સંજોગોનો સામનો નથી કરવો પડતો. પરંતુ જેમનો વિકાસ અપૂર્ણ છે તેઓને અસામાજિક તત્વો બનતા વાર નથી લાગતી. માટે જ, “જેવું વાવો, તેવું લણો”, કહેવતરૂપી સત્ય સ્વીકારવું જ રહ્યું. સંતાનોને ભૂલીને પોતાના વિકાસને મહત્વ આપતાં માતા-પિતાને આજે નહીં તો કાલે, પણ પસ્તાવાનો વારો જરૂરથી આવે છે. જો તમે તમારા બાળકોને આ દુનિયામાં લાવ્યા છો તો દુનિયાદારી શીખવવાની ફરજ પણ અદા કરવી પડશે. બાકી, હિંદીમાં કહેવાય છે ને કે “નજર હટી, દુર્ઘટના ઘટી”. બસ, બાળકો સાથે પણ કાંઈક આવું જ છે. અને માટે જ આ શિર્ષક આપ્યું છે કે “ભૂલો ભલે બીજું બધું, સંતાનને ભૂલશો નહીં”…

ધનનો અભાવ એવી સમસ્યા છે જેમાં ફસાયેલી વ્યક્તિ કોઈપણ અનર્થ કરી શકે છે. જો જીવનયાપન કરવા માટે પૂરતા પ્રમાણમાં ધન વ્યક્તિ પાસે ન હોય તો તે ન કરવાના કામ કરીને પણ ધન કમાવાની લાલચમાં આવી જાય છે અને પાપના માર્ગે ચાલવા લાગે છે. આવા માર્ગ પર ચાલનાર ક્ષણિક લાભ મેળવે તો પણ તેનું પરિણામ તો ખરાબ જ આવે છે. પરંતુ આપણે અહીં વાત એવા ઉપાયની કરવાની છે જે કોઈપણ જાતકને પતનના માર્ગેથી પણ પરત લાવી શકે છે. જી હાં શિવરાત્રિ પર્વ નજીક આવી રહ્યો છે ત્યારે તમે પણ આ ઉપાયનો લાભ લઈ શકો છો. ભગવાન ભોળાનાથ ભક્તોની પીડા હરવા માટે તત્પર રહે છે. તેમની ભક્તિ શ્રદ્ધાથી કરનારને તેનું ફળ અચૂક મળે છે. તો આ વર્ષે શિવરાત્રિ માત્ર ઉપવાસ અને શિવપૂજા કરીને નહીં પણ એક શુભ શરૂઆત કરીને ઉજવો. આ શુભ શરૂઆત છે દારિદ્રત દહન સ્તોત્રનો પાઠ. આ પાઠ નિયમિત રીતે બોલવાથી ઘરમાં લક્ષ્મીજીનો સ્થાયી વાસ રહે છે અને દરિદ્રતા કાયમ માટે દૂર થઈ જાય છે. એટલા માટે જ આ સ્તોત્રને દારિદ્ર દહન સ્તોત્ર કહેવામાં આવે છે. આમ તો આ પાઠ કરવાની શરૂઆત કોઈપણ વારથી તમે કરી શકો છો પરંતુ મહાશિવરાત્રિનો પર્વ આવે જ છે તો તે દિવસથી જ કરજો આ શુભ શરૂઆત જેથી શિવકૃપાથી તમારા જીવનમાં હંમેશા સુખ-સમૃદ્ધિ ટકી રહેશે. દારિદ્રદહન સ્તોત્ર વિશ્વેશ્વરાય નરકાર્ણવ તારણાયકર્ણામૃતાય શશિશેખર ધારણાય |કર્પૂરકાન્તિ ધવળાય જટાધરાયદારિદ્ર્યદુઃખ દહનાય નમશ્શિવાય || 1 || ગૌરીપ્રિયાય રજનીશ કળાધરાયકાલાન્તકાય ભુજગાધિપ કંકણાય |ગંગાધરાય ગજરાજ વિમર્ધનાયદારિદ્ર્યદુઃખ દહનાય નમશ્શિવાય || 2 || ભક્તપ્રિયાય ભવરોગ ભયાપહાયઉગ્રાય દુઃખ ભવસાગર તારણાય |જ્યોતિર્મયાય ગુણનામ સુનૃત્યકાયદારિદ્ર્યદુઃખ દહનાય નમશ્શિવાય || 3 || ચર્માંબરાય શવભસ્મ વિલેપનાયફાલેક્ષણાય મણિકુંડલ મંડિતાય |મંજીરપાદયુગળાય જટાધરાયદારિદ્ર્યદુઃખ દહનાય નમશ્શિવાય || 4 || પંચાનનાય ફણિરાજ વિભૂષણાયહેમાંકુશાય ભુવનત્રય મંડિતાયઆનંદ ભૂમિ વરદાય તમોપયાય |દારિદ્ર્યદુઃખ દહનાય નમશ્શિવાય || 5 || ભાનુપ્રિયાય ભવસાગર તારણાયકાલાન્તકાય કમલાસન પૂજિતાય |નેત્રત્રયાય શુભલક્ષણ લક્ષિતાયદારિદ્ર્યદુઃખ દહનાય નમશ્શિવાય || 6 || રામપ્રિયાય રઘુનાથ વરપ્રદાયનાગપ્રિયાય નરકાર્ણવ તારણાય |પુણ્યાય પુણ્યભરિતાય સુરાર્ચિતાયદારિદ્ર્યદુઃખ દહનાય નમશ્શિવાય || 7 || મુક્તેશ્વરાય ફલદાય ગણેશ્વરાયગીતાપ્રિયાય વૃષભેશ્વર વાહનાય |માતંગચર્મ વસનાય મહેશ્વરાયદારિદ્ર્યદુઃખ દહનાય નમશ્શિવાય || 8 || વસિષ્ઠેન કૃતં સ્તોત્રં સર્વરોગ નિવારણમ |સર્વસંપત્કરં શીઘ્રં પુત્રપૌત્રાદિ વર્ધનમ |ત્રિસંધ્યં યઃ પઠેન્નિત્યં ન હિ સ્વર્ગ મવાપ્નુયાત || 9 || || ઇતિ શ્રી વસિષ્ઠ વિરચિતં દારિદ્ર્યદહન શિવસ્તોત્રમ સંપૂર્ણમ ||

આજ એક સરસ મજા નો ટોપીક મળી ગયો. મારે ધોરણ 12 માં 88% ( વર્ષ 2007) આવ્યા . બોર્ડ માં નંબર આવ્યો. છાપાંમાં ફોટો આવ્યો .આર્ટિકલ છાપામાં આવ્યું. ત્યારે અને અત્યારે ઘણા વિદ્યાર્થીઓ અને માતા – પિતા સમાન વડીલો મને પૂછતાં હોય કે અભ્યાસમાં સારા ટકા કેમ લઈ આવવા ? આજ આટલા વર્ષો પછી આનો જવાબ લખી રહ્યો છું. સફળતા રાતોરાત દેખાય છે પણ મળતી નથી.આજ વાક્ય માં 99% કેમ લઇ આવવા એનો જવાબ છે. બોર્ડનું પરિણામ આવે ને દેખાય કે આને આટલા ટકા આવ્યા કે બહુ સરસ પરિણામ આવ્યું.પણ એની પાછળ ઘણી રાતો છુપાયેલી હોય છે. આ રાતો પણ કેવી કે શંકર મનાવવા બેઠેલા એક તપસ્વી જેવી. પરીક્ષામાં ૯૯% કેવી રીતે લાવવા?? તો મિત્રો વધુ બીજી વાત નઈ કરતા મૂળ વાત પર આવીયે અને નીચે લખેલા મુદ્દાઓ અને વાતો સારામાં સારા ટકા લાવવામાં મદદરૂપ થશે. સમય નું આયોજન/ નીયમીત ટાઈમટેબલ વિદ્યાર્થી મિત્રો જો તમે નક્કી જ કરી લીધું છે કે સારા ટકા લઇ આવવા છે તો તમારે તમારીદિનચર્યાનું ટાઈમટેબલ બનાવવું જ રહ્યું . સવારે ઉઠવાથી માંડીને રાતે સુવા સુધીમાં તમે ક્યુ કામ ક્યારે કરશો અને કેટલું વાંચન કરશો એ પણ નકી કરી લેવું હિતાવહ છે.બિનજરૂરી કામમાં ટાઈમ બગાડશો નહીં. કેટલું વાંચન કરવું ? આ ખુબ જ અગત્યની વાત છે. ઘણા વિદ્યાર્થી નવરાશ મળે એટલે વાંચન કરે જે સાચું નથી.તો ઘણા મિત્રો આખરી રાત વાંચન કરે જે પણ ઠીક નથી. સામાન્ય નિયમ મુજબ એક વિષય માટે એક કલાક ફાળવવી જોઈ. 10 માં ધોરણમાં 7 વિષય તો 7 કલાકનું અને 8 વિષય તો 8 કલાકનું વાંચન કરવું. પણ આ વાંચન હેલ્ધી હોય એ જરૂરી છે. વાંચન કરવાનું શક્ય હોય તો સવારે વહેલું રાખો. વાંચન માટે લખું તો આખી બુક ભરાઈ પણ અત્યારે આટલું પૂરતું છે.મારી પછીની પોસ્ટ વિદ્યાર્થીનાં વાંચન પર જ હશે. બિનજરૂરી સમય ન બગાડો ઘણા વિદ્યાર્થી મિત્રો ટીવી સિનેમા પાછળ બિનજરૂરી સમય બગાડતા હોય છે. ખાસ કરીને અભ્યાસ દરમિયાન આવા કાર્યક્રમ પાછળ સમય ન બગાડવો જોઈ . કોઈ જગ્યા પર બેસીને ગપ્પા મારવાનું ટાળવું જોઈ. ફક્ત ધ્યાન અભ્યાસ લક્ષી જ હોવું જોઈ. એ પણ વાંચન લેખન અને અભ્યાસનો મહાવરો. ઘરે સમયસર પહોંચી વાંચન કરવું જોઈ. ખરાબ મિત્રો ની સંગત ટાળો ઘણા મિત્રો એવા હોય કે તમારૂં વાંચન લેખન ચાલુ હોય ત્યારે બિનજરૂરી ફોન કરે.ગપ્પા મારવા આવે. ફિલ્મ જોવા લઈ જાય અને કહે કે ભણવાથી કોનાં ઘર મોટા થયા છે ? આવા મિત્રો થી દૂર રહેવું ફાયદાકારક છે. આવા મિત્રો નઈ ભણે કે તમને નઈ ભણવા દે. મિત્રો હોવા જોઈ પણ કારકિર્દીના ભોગે નઈ. Friend is Shadow of life but they should good. લેખન (practise) વાંચન સાથે લેખન પણ જરૂરી છે.તમને માર્ક્સ મળવાના છે ત્રણ કલાક લખેલા પેપરને આધારે . તમને જો બધું જ આવડતું હશે પણ લેખનનો મહાવરો નહિ હોય તો સારા ટકા કે સારા માર્ક્સ નઈ જ આવે. વર્ષ ની શરૂઆતથી જ લખવાનું રાખો. દરરોજ એક પેપર લખવાની પ્રેક્ટિસ કરો. પરીક્ષા ને એક મહિનાની વાર હોય ત્યારે 2 પેપરની પ્રેક્ટિસ કરવી જોઈ. પેપર લખતા હોય ત્યારે ઉભા થવાનું તાળો. પેપર સ્ટાઇલ મારી દ્રષ્ટિએ આ ખુબ જ અગત્ય નો મુદ્દો છે. આ પેપર સ્ટાઇલ જ તમને સારા માર્ક્સ અપાવશે. પુત્રના લક્ષણ પારણામાંથી એમ સારા માર્ક્સના લક્ષણ સારી પેપર સ્ટાઈલ માંથી જ. તમારો ઉત્તર માર્ક્સ મુજબ હોવો જોઈએ . માર્ક્સ મુજબ બહુ નાનો નહિ કે બહુ મોટો નહિ. વળી ઉત્તર પણ મુદ્દાસર લખવા જોઈ. શક્ય હોય તો મુદ્દા લખવા માટે અલગ પેનનો ઉપયોગ કરવો. મારે ધોરણ 12 માં અર્થશાસ્ત્ર વિષયમાં 98 માર્ક્સ આવ્યા (2007માં)અને બોર્ડે એ પેપર નમૂના તરીકે છાપીને આખા ગુજરાતમાં નમૂના બુકમાં સર્કયુલેટ કર્યુ એ પેપર આપ જોશો તો આ મુદ્દો વધુ સ્પષ્ટ થશે. કેવી બૂક્સ વસાવવી ? ઘણા વિદ્યાર્થી મિત્રો એક જ વિષયની ચાર પાંચ બુક લેતા હોય છે. એવું કરવાને બદલે પાઠ્યપુસ્તક પર વધુ ભાર આપવો જોઈ. બીજા પ્રકાશનની બુકની માહિતી તમને ગેરમાર્ગે દોરશે. ઘણા ટ્યુશન ક્લાસમાં ધોરણ 11 અને 12 માં કોલેજનું ભણાવે .મિત્રો એવું કરવાથી ટાઈમ બગાડ્યા સિવાય બીજું કંઈજ હાથમાં નઈ આવે. મારા વ્હાલા વિદ્યાર્થી મિત્રો તમારી 4 થી 5 વર્ષની મહેનત તમારા 40 થી 50 વર્ષ સુધારી દેશે ને 4 થી 5 વર્ષની મોજ 40 થી 50 વર્ષ બગાડી દેશે.તો તમે જ નકકી કરી લો તમારે શું કરવું છે એ. તમારા અભ્યાસ અને તમારા 99 % પર તમારા માતા-પિતાના કેટલાય સ્વપ્નો છુપાયેલા છે.તમારા કુટુંબ અને ભાઈ- બહેનની જવાબદારી છુપાયેલી છે જે તમને અત્યારે નહિ પણ ભવિષ્યમાં સમજાશે. તો મારા પ્રિય વિદ્યાર્થી મિત્રો હવે સમય બગાડ્યા વગર કરી દો વાંચન, લેખન અને મહાવરાના શ્રી ગણેશ. 99% માટે All the best.

આ પ્રાચીન વાર્તા છે. તે સમયમાં ભારતમાં રાજા રજવાડાનું રાજ ચાલતું હતું. રાજાઓને શિકાર કરવાનો એક શોખ હતો. જાત જાતના કામકાજના ભારથી થાકેલા રાજાઓ વચ્ચે વચ્ચે જંગલમાં ફરતા અને પશુ-પક્ષીના શિકાર કરીને મનને હળવું કરતા. ત્યારે અરણ્યમાં કેવળ વન્ય જીવજંતુનો વસવાટ જ ન હતો. તે બધા હિંસક પ્રાણીઓ સાથે સાધુ મહાત્માઓ રહેતા. તેઓ અરણ્યમાં તપસ્યા કરતા. વનનાં ફળમૂળ તેમનો આહાર હતો. તેમના મનમાં પ્રશાંતિ વિરાજતી. વૈરવિહીન મનમાં કોઈપણ જીવજંતુ પ્રત્યે કોઈ હિંસા-દ્વેષ ઉદભવતો નહિ- તેઓ તો ચિંતન કરતા જગતના કારણ સ્વરૂપ ઈશ્વરનું અને સૃષ્ટિના વૈચિત્ર્યમાં સર્વમય ભગવાનનો પ્રકાશ જોઈ શકતા.રાજાઓ જ્યારે શિકાર કરવા જતા ત્યારે સાધુઓના આશ્રમમાં જતા. કોઈ જાતનો ઉપદ્રવ છે કે નહિ તે અંગે કુશળ પ્રશ્ન પૂછતા આ પ્રકારે સાધુઓ સાથે રાજાઓનો પારસ્પરિક શ્રદ્ધા સન્માનનો સબંધ હતો. રાજા અને તેની પ્રજાને તપસ્વીઓના તપોભાગનું પરમ પુણ્યફળ મળતું. સમાજના જીવનપ્રવાહને સ્પર્શી રહેતો આધ્યાત્મિક જીવનનો અમૃત પ્રવાહ ! એવી એક વાર્તા છે. એક રાજા હતા. તે કેટલાક યુવાનોને સાથે લઈને શિકાર કરવા આવ્યા છે. તેજી ઘોડા પર તેઓ સવાર થયા છે. સાથે કેટલાક દિવસો સુધી ચાલે તેટલી ખાદ્યસામગ્રીની પાલખી છે. કેટલાક દિવસો શિકારની મઝામાં તેઓએ વિતાવ્યા. ખાસ કરીને અરણ્યનું લીલુંછમ પર્યાવરણ, પક્ષીઓનો કલરવ, રાત્રીના નિસ્તબ્ધ અંધકારમાં એક વન્ય જીવનની અનુભૂતિ! અહીં સલામતી નથી પરંતુ સ્વતંત્રતા છે. હવે પાછા ફરવાનો સમય થયો છે. રાજાને સુખ આપવા ઈચ્છાતા વફાદાર સાથીઓ કથાન પરિશ્રમ કરે છે. પોશાક મલિન ધૂળવાળા થયા છે. રાતનો ઉજાગરાને લીધે આંખો લાલચોળ છે. કાચું માંસ શેકીને અથવા ફળમૂળ ખાઈને કેટલા દિવસ રહી શકાય? અને મૃગયાનો છેલ્લો દિવસ હતો. તેઓ એક વનમાંથી બીજા એક ગાઢ જંગલમાં જાય છે. ચાલતાં ચાલતાં કોઈ એક વૃક્ષની નીચે થાકીને વિશ્રામ કરવા બેઠા. ઘોડાઓને ચરવા માટે છોડી મૂક્યા. થોડીવાર પછીએ એક માણસને યાદ આવ્યું કે ઘોડાઓની ઉપર કોઈ નિશાની નથી તે ક્યાં જતા રહ્યા? શોધખોળ નિષ્ફળ ગઈ. બહુ શોધખોળ કર્યા બાદ પણ ઘોડા મળ્યાં નહિ. તે દિવસે વળી બધાંને કંઈ આહાર પણ ન મળ્યો. ફળમૂળ શોધતાં શોધતાં માંડ માંડ વનનાં કેટલાંક ફળ મળ્યાં. ફળ તદ્દન અજાણ નામ ગોત્ર વગરનું, છતાં ય ભૂખ્યા મોંમાં અમૃત જેવાં લાગ્યાં. રાજા અને સાથીદારોએ બધાં ફળ આરોગ્યા. ત્યાર પછી તેની પ્રતિક્રિયા શરૂ થઇ. બધાને ઉલટી થવા માંડી અને માથું ભમવા લાગ્યું. કોઈને ચાલવાની શક્તિ જ ન રહી. ખાસ કરીને રાજાનું શરીર એટલું અસ્વસ્થ હતું કે તેમના હાથ પગ ઢીલાઢફ થઇ ગયા. ઘોડાઓ પણ ક્યાંય ભાગી ગયા છે. રહી છે માત્ર પાલખી. કેવી રીતે રાજધાનીમાં પાછા ફરવું એ જ બધાને ચિંતા છે. ગમે તે ઉપાયે રાજાને નગરીમાં પહોંચાડવા પડશે. તેથી બધા ચિંતામાં પડી ગયા. એક સાથીદારે કહ્યું : ‘આપને મહારાજને એક પાલખીમાં લઇ જઈશું. પરંતુ પાલખી ઉપાડવા માટે હજુ એક સ્વસ્થ માણસ ખૂટતો હતો. આવા ગાઢ જંગલમાંથી માણસ ક્યાંથી મળે? છતાં ય મનમાં આશા હતી.સાથીદારો ચોથા માણસની શોધમાં નીકળી પડ્યા. ગાઢ વનમાં તેઓ ચાલ્યે જાય છે. ઘણો એવો માર્ગ પસાર કર્યો ત્યારે અચાનક એક વિશાળ તળાવને જોયું. કમળપત્રો પ્રસ્ફૂટિત થયાં છે. ચારેકોર સુંદર વિશાળ વૃક્ષો છે. સ્નિગ્ધ સુંદર વાતાવરણ છે. એક સાથીદાર બોલ્યો: જુઓ, અહીં વન્ય પશુઓ પાણી પીવા આવે. આપને રખેને, તેનો કોળિયો ન થઇ જઈએ. તો પણ તેઓ હિંમત કરીને તળાવ તરફનાં પગલાં જોઈને ચાલવા લાગ્યા. તેમણે નિરીક્ષણ કર્યું કે આ તો માણસનાં પગલાં છે. તો પછી શું આસપાસમાં જ કોઈ માણસ રહે છે? અચાનક થોડે દૂર નજર પડતાં જ તેઓ આનંદથી બોલી ઊઠ્યા: સામે એક કૂટિર છે. ખરેખર, ખજૂરનાં પાંદડા પાથરીને એક સુંદર કૂટિર બનાવેલી છે. ચારેકોર ફૂલના છોડ પણ છે. અચાનક કુટિરનો દરવાજો ખુલી ગયો. તેઓએ જોયું કે સામે એક વનવાસી સાધુ ઊભા છે. દીર્ઘકાય, મોઢા પર દાઢી અને બંને આંખો કેવી ઉજ્જવળ ! જાણે તેમની સામે જોઈ શકાય નહિ. તદુપરાંત મોં પર પ્રસન્ન હાસ્ય માઠા પર જટા પણ છે. બધાએ સાધુને આનંદથી પ્રણામ કર્યા. મનમાં આશા રાખે છે કે આમની સહાયથી જો રાજાને વનમાંથી બહાર લઇ જઈ શકીએ તો ગંગ નાહયા. પરંતુ પાલખીની વાત સાધુને કઈ રીતે કહેવી ? સાધુને તો પાલખી ઉપાડવાનું ન કહી શકાય. એમ કહેવું તો અપરાધ ગણાય. વળી રાજા એ વાત જાણે તો ધડથી માથું ઉડાવી દે. પરંતુ સાધુએ સામે ચાલીને જ પૂછ્યું: ‘શું વાત છે ભાઈ? કોઈ જાતની દ્વિધા ન રાખો. મને બધી વાત કહો.’ સાધુના કંઠ-સ્વરમાં એક ગજબનો જાદુ છે. તેઓએ કડી આવો ગંભીર, મૃદુ સ્વર સાંભળ્યો ન હતો. ન છૂટકે તેઓ બોલ્યા : દેશના રાજા અમારી સાથે આવ્યા છે. વનફળ ખાવાથી તેઓ બધા કરતાં વધારે અસ્વસ્થ થઇ ગયા છે. તદુપરાંત અમારા ઘોડા અચાનક ક્યાંક નાસી છૂટ્યા છે. અમારાં અહોભાગ્ય કે અમે આવી વિપત્તિમાં આપનાં દર્શન પામ્યા. આપ અમને આશીર્વાદ આપો કે અમે કોઈપણ મુશ્કેલી વગર રાજાને મહેલમાં લઇ જઈ શકીએ. અરે, એમાં આટલા ગભરાવ છો શા માટે? પાલખીમાં રાજાને લઇ જવા તૈયાર થાવ. તમે ત્રણ જણા તો છો, હું હોઠો તમારી સાથે રાજાને ઊંચકીને મહેલમાં લઇ જઈશ. ના, ના મહારાજ ! આપને અમે પાલખી ઉપાડવા ન દઈ શકીએ. એમ કરીએ તો મોટો અપરાધ થાય અને જ્યારે રાજા જાણશે ત્યારે તેઓ પણ અમને આ કામ માટે સજા આપશે. ત્યારબાદ સાધુના મુખ પર હાસ્ય છવાઈ ગયું. તેમની બંને આંખોમાં કેવો પ્રેમ અને કરુણા ! તેઓ બોલ્યા: તમારે કોઈ બાહ્ય રાખવાનો નથી. હું તો સ્વેચ્છાએ તમને સહાય કરવા આવ્યો છું. ચાલો, રાજા પાસે લઇ જાવ. રાજા એટલા બધા અસ્વસ્થ હતા કે ચાર જણા પાલખી ઉપાડીને ચાલવા લાગ્યા ત્યારે તેમને આંગતુકની તરફ જોવાની પણ શક્તિ ન હતી. તેથી સાથીદારો આવી સ્થિતિમાં રાજાની પાલખી લઈને રવાના થયા. લગભગ સમી સાંજે સાથીદારોએ એક વૃક્ષની નીચે પાલખી મૂકી. બધા થાકેલા અને ભૂખ્યા પણ છે. સાધુનું મુખ શાંત છે. અને તેમના ચહેરા પર પરમ શાંતિ અને તૃપ્તિ છે. તેમણે કહ્યું: આગળ જાવ –ફળ મળશે. ત્યારબાદ તેઓ આગળ ગયા અને તેમણે એક આંબાનું જાળ ફળોથી ભરપૂર જોયું. મન ભરી તેમણે આનંદપૂર્વક ફળ પાડ્યાં અને રાજાને ખવડાવી પોતે પણ ખાધાં. બધા ઝાડ નીચે સૂતા અને થોડીવારમાં ઘસઘસાટ ઊંઘી ગયા. સાધુ આ બધાંને જુએ છે. સાધુએ એક કેરી ભગવાનને નિવેદન કરી અને પોતે પ્રસાદ ગ્રહણ કર્યો. ત્યારબાદ સાધુ ઝાડ પાસેની એક શિલા પર બેઠા. સૂતેલા લોકોનો પહેરો બહ્રવો પડશે. જોતજોતામાં રાત્રિનું અંધારું છવાઈ ગયું. નિસ્તબ્ધ અરણ્યમાં કોઈ જાતનો આવાજ નથી. સાધુ ધ્યાન-મગ્ન. તેમની ચોપાસ જાણે આનંદની શીળી છાયા-તેમાં રાજા ને સાથીદારો નિરાંતે ઊંઘી રહ્યા છે. સાધુની ચેતના અંતર્મુખ છે. સર્વવ્યાપી, અન્તર્યામીએ જાણે આ ગાઢ વનમાં પોતાની ચૈતન્યરૂપી શય્યા બિછાવી છે ! મહાચૈતન્યનો પ્રકાશ આ વિરાટ પ્રકૃતિમાં અને સૃષ્ટિની જીવસૃષ્ટિમાં પથરાયો છે. આટલાં વર્ષો બાદ આ સાધકને વિરાટના ધ્યાનમાં. જે સર્વ, સર્વત્ર પરિવ્યાપ્ત આકાશ જેવા છે, પ્રત્યેક જીવમાં જેનો વાસ છે તે … Read more